قسمت قبل

 

دارت 2

در زمان انتشار این مقاله ، دارت 2 در حال کارکردن است. دارت 2 بر روی بهبود تجربه ساخت اپ های کلاینت ، از جمله سرعت توسعه دهنده ، بهبود ابزار توسعه دهنده و type safety متمرکز شده است.

دارت 2 همچنین کلمه کلیدی new را اختیاری می کند. این بدان معناست که توصیف بسیاری از نماهای فلاتر بدون استفاده از کلمات کلیدی امکان پذیر است ، به طوری که باعث می شود آنها  مرتب تر و خوانا تر شوند. مثلا:


Widget build(BuildContext context) =>
Center(child:
Column(children: [
Text('Hello, World!'),
Icon(Icons.star, color: Colors.green),
])
)


دارت 2 همچنین با استفاده از استناد از نوع ، استفاده زیاد از کلمه کلیدی const را اختیاری می کند و نیازی به مشخص شدن اضافی  در داخل ساختار const ندارد. به عنوان مثال ، عبارت:


const breakfast = {
const Doughnuts(): const [const Cruller(), const BostonCream()],
};

اکنون می توان با این عبارت جایگزین شود:

const breakfast = {
Doughnuts(): [Cruller(), BostonCream()],
};

از آنجا که breakfast از نوع const است ، بنابراین هر چیز دیگری درون آن  نیز از آن به ارث میرسد.

 

راز در تمرکز است

پیشرفت های موجود در دارت 2 معطوف به بهینه سازی توسعه سمت کاربر (client side) است. اما دارت همچنان زبان خوبی برای ساخت برنامه های سمت سرور ، دسکتاپ ، سیستم های تعبیه شده یا سایر برنامه ها خواهد بود.

تمرکز چیز خوبی است. تقریباً تمام زبانهای ماندگار محبوب از تمرکز زیاد بهره مند هستند. مثلا:

• C یک زبان برنامه نویسی سیستم برای نوشتن سیستم عامل ها و کامپایلرها بود.  در نیتجه استفاده از آن خیلی بیشتر شد.
• جاوا زبانی بود که برای سیستم های تعبیه شده(embedded systems) طراحی شده بود.
• جاوا اسکریپت یک زبان اسکریپ نویسی برای مرورگرهای وب بود (!) .
• حتی PHP نیز موفق شد زیرا تمرکز خود را بر نوشتن صفحات خانگی شخصی (جایی که نام خود را به دست آورد (Personal Home Pages)) متمرکز بود.

از طرف دیگر ، بسیاری از زبان ها صریحاً سعی کرده اند (مانند PL / 1 و Ada) که هدف کلی داشته باشند (و شکست خورده اند). رایج ترین مشکل این است که بدون تمرکز ، این زبان ها به سینک ظرفشویی آشپزخانه تبدیل می شوند.

بسیاری از ویژگی هایی که دارت را به یک زبان عالی در سمت کاربر تبدیل می کنند ، زبان را برای استفاده در سمت سرور نیز بهتر می کنند. به عنوان مثال ، این واقعیت که دارت از انجام multi-tasking انحصاری جلوگیری می کند ، همان مزایای  Node را در سرور دارد ، اما با تایپ بسیار بهتر و مطمئن تر.

نوشتن نرم افزار برای سیستم های تعبیه شده نیز همین مورد است. توانایی دارت در مدیریت قابل اعتماد چندین ورودی همزمان در اینجا کلید ماجرا است.

سرانجام ، موفقیت دارت بر روی سمت فرانت به طور حتم علاقه بیشتری به استفاده از آن در سرور ایجاد می کند – دقیقاً مانند آنچه در JavaScript و Node اتفاق افتاد. چرا مردم را مجبور به استفاده از دو زبان مختلف برای ساخت نرم افزار سرویس گیرنده-سرور  کنیم؟

 

جمع بندی

این یک زمان هیجان انگیز برای دارت است. افرادی که از دارت استفاده می کنند ، آن را دوست دارند و ویژگی های جدید موجود در دارت 2 ، آن را به عنوان یک ابزار ارزشمند بیشتر به زرادخانه شما تبدیل می کند. اگر از دارت استفاده نکرده اید ، امیدوارم این مقاله اطلاعات ارزشمندی در مورد چیزهای جدید یا متفاوت در مورد دارت در اختیار شما قرار دهد و شما آن را امتحان کنید .والبته فلاتر 🙂